MARRUGINA

MARRUGINA

in Glossis optimae notae redditur εἶδος παλεούρουἔςι δὲ ἀκανςθῶδες δένδρον, paliuri species, quoe est arbor spinosa.

Ubi marrugina idem videtur, quod μάραγνα; quam vocem usurpat Chaldaeus Interpres, ad locum 1. Regum c. 12. v. 11, Pater meus castigavit vos scuticis: et ego castigabo vos scorpionibus; uti reddunt Graeci Interpretes, Iosephus, Hieronymus, et Arabs. Certe cum hîc animal nequaquam, sed flagri genus scuticâ gravius significari, constet, Hebraei virgam spineam aut flagellum spinis aculeatum, intelligunt: Chaldoeus maragnin, habet, a singulari maragna, quae ipsissima vox Graeca est μάραγνα, Platoni Comico pro equestriflagello usurpata. Quod Pollux l. 10. c. 13. Περὶ ἱππικῶν σκευῶν his verbis testatur. Ο῾ μέν τοι Πλάτων ὁ Κωμικὸς εν Κλεοφῶντι μάραγναν τὴν μαςίγα ὠνόμασεν. Sic Hesych., Μάραγνα, μάςιξ, ῥάβδος, ταύρεια. Μαράγνα, τῇ ταυρείᾳ, uti locum restituit Bochart. Namque et alibi σμάραγνα, cum prosthesi τοῦ σίγμα, eidem exponitur, μάςιξ, ῥάβδος, flagellum, virga etc. Qui quamvis ταύρειαν, i. e. lorum bubulum interpretetur, tamen non reiciendi Hebraei, qui spinae genus esse statuunt. Potuit enim id verbi primo virgam spinis, ad instar scorpionis, aculeatam, significare, prout idem Hesych. ῥἀβδον vocat; deinde καταχρηςικῶς, pro loro bubulo et quovis alio flagello sumi etc. Vide Bochart. Hieroz. Parte poster. l. 4. c. 29.